Bijzonder Zuid Afrika

Op weg naar Zuid Afrika, in het vliegtuig krijgen we te maken met een hevige turbulentie. Djoeke vraagt met grote ogen: gaan we nu neerstorten? Nee, natuurlijk niet lieverd, is mijn antwoord, het zweet staat in mijn handen.
Vele uren later zien we de zon opkomen boven het Afrikaanse landschap, de Caprivistrip en de Okovangodelta komen voorbij. Herinneringen van jaren eerder komen naar boven.
We halen de camper op, gaan boodschappen doen en rijden zo snel mogelijk weg uit Johannesburg. In de voorsteden wisselen de ommuurde huizen/wijken en de krottenwijken elkaar af. Wanneer de weidse vergezichten dan te voorschijn komen worden we wat ontspannender, we zitten op de goede route. Glooiende bergen, akkerbouw, dorre hellingen, de horizon is hier heel ver weg volgens Jesper.
In de middag belandden we op een kleine camping uitkijkend over een veld waar de impala’s lopen en Jesper en Djoeke hun eerste struisvogels rond zien lopen. Er wordt nog even verstoppertje gespeeld met het nieuwe buurmeisje. Haar moeder komt uit Durban, dus onder het genot van een Zuid Afrikaanse wijn en de amarulla krijgen we de beste tips.
Vanuit Pieter Retief rijden we de volgende dag verder. Goodmorning wordt mij toegewenst door een toevallige voorbijganger op de parkeerplaats van de supermarkt, welkom in South Africa.
De omgeving wordt steeds mooier, we rijden langs de bergen van Swaziland. Waar we de eerste dag al een aantal zebra’s zagen grazen zien we nu toch echt de eerste giraf vanaf de snelweg. Langs de weg zitten de mensen met kleine fruitkraampjes (of gewoon met een stapel fruit) aan de stapel kun je zien wat er in de farmlanden verbouwd wordt. Daarachter vind je de dorpen, kleine huisjes , gemaakt van klei, aluminium platen of deels van steen met rieten daken. Het is waarschijnlijk zondag wasdag, want overal hangt de was over de hekken en zien we kinderen en vrouwen met grote wastobben de was doen. In de paar stadjes die we passeren , vind je de grotere huizen en winkels. Uiteindelijk komen we bij een lodge/vogelpark waar we overnachten. Andere campinggasten zijn er niet, wel een aardige Zuid Afrikaanse buurman die ons helpt om op de plek te komen. Wat niet lukt omdat het te krap tussen de bomen is, de weg niet verhard is en het net te steil naar beneden loopt. En wat betekent dat Patrick met klotsende oksels moet omkeren. Dan mogen we op een open veld staan, er wordt een extra haspel uitgedraaid en we hebben stroom. Het hout gaat op de kachel zodat er warm water is in het toiletgebouw. We lopen nog wat rond, Djoeke ontdekt dat pauwen kunnen vliegen en Jesper probeert de struisvogel op de foto te nemen.
De volgende dag gaat het echt gebeuren. ‘s Morgens vroeg rijden we naar het Hluhluwe-Imfolozi park. Ondanks het vroege tijdstip is het spitsuur. Onderweg is het een drukte van belang, overal lopen kinderen van klein tot groot. Aan hun schooluniform kun je zien wie er bij elkaar op school zitten. Waar wij ons nog zorgen maken over de drukke dorpsstraat in Nederland, hier lopen ze langs de snelweg, op een wandelpad of de smalle vluchtstrook. Nog voor we het park echt betreden worden de eerste Afrikaanse buffels gespot. Daarna zijn o.a de olifanten, giraffe, impala’s, neushoorns en zelfs op afstand een 4 tal leeuwen aan de beurt. Jesper en Djoeke kunnen er geen genoeg van krijgen, en wij ook niet. De verre prachtige uitzichten met bergen, wat half droog gevallen rivieren, verschillende begroeiingen en mooie wolken komen niet zo mooi op de foto als wat wij in werkelijkheid zien.
In de middag rijden we het park weer uit. De kinderen komen weer uit school, hun uniform zit een stuk slordiger dan op de heenweg, Het is een straatbeeld/snelwegbeeld waar overal wat gebeurt. Kinderen lopen te spelen en te klieren, vrouwen verkopen wat langs de weg, wachten op een lift of lopen met een tas op het hoofd. Er wordt een fiets gemaakt langs de snelweg, iemand anders probeert op een fiets te stappen, maar valt er aan de andere kant weer af. Er lopen mannen in pak met een keurig wit overhemd, bellend en gebarend.
We zijn op weg naar St Lucia Estuary, nog voordat we de plaats inrijden komen we over een brug en spotten we ongeveer tien nijlpaarden. Het is een plaats aan de kust met een lagoon en een prachtig zandstrand aan de Indische ocean. Het reservaat bestaat uit wetlands waar krokodillen en nijlpaarden in overvloed zijn. Voordat het donker wordt lopen we nog over een boardwalk naar het strand. Verschillende waarschuwingen maken duidelijk dat je ,voordat je het strand bereikt de boardwalk niet moet verlaten. Ook ‘savonds is het niet veilig om hier rond de camping te lopen. Hippo’s anywhere wordt ons verteld.
Vanuit St Lucia rijden we langs een kustweg door de duinen naar cape Vidal. Het is een duingebied wat wel iets weg heeft van de duinen bij ons langs de kust. Met het verschil dat dit veel grootser en uitgestrekter is, we hier o.a. neushoorns, afrikaanse buffels kudu’s en andere mooie antilopen tegenkomen. En dat we bij een uitkijkpunt over de duinen de oceaan overkijken waarbij we in de verte een aantal walvissen voorbij zien komen. Tenslotten gaan we bij cape Vidal het strand op, zwemmen zit er helaas niet bij, tot de knieen/middel mogen Jesper en Djoeke het water in. Maar daarmee hebben ze al de grootste lol, de sterke stroming is goed te voelen. Een paar meter verderop zie je de hoge golven op de branding slaan. Een potje voetbal, schelpen zoeken, zon en zand in de zwembroek, het lijkt wel zomervakantie. Ik kijk nog even over de branding en zie in de verte nog 1 walvis voorbij zwemmen. Op de weg naar St Lucia terug genieten we nog even van een prachtig uitkijkpunt over de wetlands en lagoon en steekt er nog een neushoorn de weg over. Het was weer een mooie dag.
De volgende dag gaan we op een boottochtje. We hoeven niet bang te zijn dat we geen neushoorns zien, want ze zijn er in overvloed. Groepen zwemmen bij elkaar, kleintjes staan op de rug van moeders, lopen langs de kant of rennen samen het water in. Hier en daar ligt een krokodil, er staat nog een buffel langs de kant van het grassland te eten met een mooie watervogel op zijn rug. Een Afrikaanse fisheagle cirkelt boven ons in de lucht.
Na deze boottocht lopen we door het toeristische dorpje bestaand uit 1 straat met restaurantjes, touroperators vor boottochten/gamedrives etcetera, een benzinestation en een marktje met lokale kunstnijverheid. Houten beeldjes, schilderijen, kraaltjes en nog veel meer, wat je door heel Afrika kunt kopen. Het vakantiegeld van de kids is al 10 keer uitgegeven als het aan hen ligt. Wat een aardige mensen zijn dat, concludeert Djoeke…..
We kopen sinaasappels bij een jongetje van Djoeke haar leeftijd, hij loopt de hele dag door de straat met netjes vol sinaasappels die hij ergens uit een vaag hoekje van de straat tevoorschijn haalt. Zijn vriendelijkheid volgt ons nog een paar keer die middag Is dit omdat we veel te veel betaald hebben, of omdat hij gewoon wil zwaaien naar Djoeke? Ze zwaait in ieder geval met haar grootste glimlach terug en de sinaasappels smaken prima.
Wanneer we verder naar het zuiden gaan komen we in een klein dorpje, op een soort markt, annex busstation annex dorpsplein, waar het een drukte van belang is, lees georganiseerde chaos. Waarbij wij alleen de chaos zien. Djoeke en ik lopen snel de supermarkt binnen waar we de nodige bekijks hebben. Hier stopt kennelijk niet zo vaak een camper met toeristen. Eenmaal buiten staat Patrick half overdwars aan de kant van de straat, ruinte voor normal parkeren is er niet. Ook omkeren in deze straat lukt niet. Er zijn al drie mensen naar Patrick gelopen om te vertellen dat de camper lekt…. Er drupt diesel vanonder de motorkap vandaan. We besluiten om door te rijden, er gaat geen lampje branden en tijdens het rijden merken we niks. We rijden richting Durban, en vinden daar gelukkig een Mercedes dealer. Daar wordt het euvel vrij snel ontdekt en opgelost. Een scheur in de dieselfilter, nieuwe filter erin, 2 uur verder en we rijden weer zonder een diesellucht door het raam. We belanden op een prima camping op The Bluff, iets voorbij Durban. De kids zwemmen in het zwembad en spelen in de speeltuin. Jammer dat het speeltoestel in elkaar dondert tijdens het schommelen, dat ging maar net goed…
Durban is een grote stad waar veel te doen en te zien is, maar vanwege de criminaliteit beperken we ons bezoek en gaan we alleen naar het Ushaka marine park en het aangrenzende waterpark. Het marinepark heeft prachtige aquaria waar ook gesnorkeld of gedoken kan worden. Verder zien we de dolfijnen, haaien, zeeleeuwen etcetera.
Het waterpark heeft glijbanen in allerlei vormen en maten, dus daar kregen de kids ook geen genoeg van. Van daaruit zijn we een klein stukje over de boulevard gelopen met een uitzicht over een mooi breed strand waaraan de hoge gebouwen van Durban liggen. Het ziet er prachtig uit, maar van dichtbij zie je ook dat sommige gebouwen verlaten en verwaarloosd zijn. Als we terug met de taxi gaan, de bus is niet veilig, vertelt de taxichauffeur ons de verhalen betreft de criminaliteit in Durban, het slechte beleid van de regering, de corruptie onder de politie agenten en de problemen waar de inwoners mee te maken hebben. Het contrast met ons dagje uit is bijna niet groter. En toch leven veel mensen in deze situatie, niet ‘s avonds richting het strand of naar bepaalde wijken want dan is een beroving gegarandeerd, ‘s avonds niet buiten komen, deuren op slot van de auto, raampje dicht bij het stoplicht, dan kom je er ongeschonden doorheen.
Wij merken er dan ook weinig van, de vriendelijkheid van de mensen is hetgeen wat wij zien.
Via een mooie kustweg reden we zuidwaarts. Onderweg zagen we al een paar groepen walvissen zwemmen. Na 1 uurtje namen we de afslag, reden over een doodlopende weg en belandden op een schitterende plek aan het strand. Hier zaten de bewoners uit Durban dus in het weekend, een gezellige drukte. Jesper en Djoeke speelden aan de rand van de branding , dieper de zee in,is geen optie wegens de stroming en vanwege het feit dat hier geen haaiennetten zijn.
Echter, met de verrekijker en het fototoestel in de hand bekeken we ook de walvissen die we iets verder langs zagen zwemmen. Totdat er eentje uit het water sprong, Daarop volgden nog een aantal sprongen van verschillende walvissen, wat een spektakel.
Zand , zout, wind en walvissen.
Nog iets zuidelijker zagen we weer vanuit de auto een walvis die een paar keer zijn start boven het water de oceaan opklapte, dit is zo’n mooi gezicht.
Iets landinwaarts zijn we naar de Oribi Gorge gereden. Door een glooiend landschap zagen we de eerste randen al van de kloof. Maar het meest spectaculaire punt was wel vanaf de Leopard Rock, een overhangende rots die zo de kloof inkijkt. Op een Game reservaat hebben we de camper geparkeerd, met uitzicht op de bergen, de Gnoes en andere antilopen. Wind en kou , maar onaangenaam is de kou niet. Buren hebben we niet, we zijn de enige in dit park.
Terugrijdend over de dirt road met de prachtige uitzichten rijden we de Gorge weer uit. We gaan een stuk door de bergen en het binnenland. Dorpen weids verspreid over de bergen wisselen de wat grotere Afrikaanse stadjes af. De huizen zijn vaak simple maar ook leuk gekleurd, het ziet er niet verkeerd uit. En wij zouden goud geld uiteven voor het uizticht wat zij vanuit hun achtertuin hebben.
Marktjes, handel, bedrijvigheid , verkeersopstopping veranderen in lege bergen met wat schapen, bijeen gedreven door een herder. Dik aangekleed lopen de mensen hier rond, Winterjassen en mutsen zien we voorbij komen. Het is wel fris, maar echte winter kunnen we dit nog niet noemen.
Na 500 km gereden te hebben in 8 uur is het mooi om te stoppen. Inmiddels zitten we weer aan de kust, vlak voor East London. We rijden een klein stadje binnen, de huizen zijn groter en luxer, de hekken zijn hoger, de winkel wat geordener en de auto’s wat duurder. Onze camping is wat verlaten, maar grenst aan een rivieruitmonding bij het strand. Er wordt dus snel nog even een zandkasteel gebouwd en gevoetbald., want veel ingewikkelder hoeft vermaak niet te zijn.