Tam biet Vietnam

Hello!!!

Zo alweer het laatste bericht vanuit Vietnam. Alhoewel, daar gaan we vanuit. Maar we hebben nog geen visum, die kopen we aan de grens, dus dat moet wel goedkomen.

We hebben nog een paar mooie foto\'s genomen in Mui Ne beach, dus die willen we jullie niet onthouden.
Het resort waar we inzaten voor 15 euro was op zich heerlijk met zwembad. Maar bij nader inzien bleek de bungalow iets minder luxe. Het bad had geen stop, dus die kon je niet gebruiken. Het water liep bijna niet weg. Het water wat je gebruikte bij de wastafel liep onderaan de wastafel zo over je benen. En ipv een deurklink zat er een groot gat in de deur. Maar wat wil je voor dat geld.
Het zwembad en het uitzicht was prima.
We zijn op de fiets en later met de motor naar de zandduinen verderop geweest. Als je daar langs de kust rijdt zie je opeens rode zand duinen verschijnen. Echt super mooi, heel fijn zand. Een stuk verder waren er witte zandduinen gelegen aan het lotus lake, en wij vinden de duinen bij Bergen al mooi, maar deze wonnen het.
Verder word je daar gek van sommige mensen, Motorbike Motorbike?? Sanddunes? One day? One hour? Motorbike Motorbike??
Gewoon vriendelijk blijven en afwimpelen.
Vanaf Mui Ne beach zijn we met een volgepropt mini busje naar Saigon gereden. De rit ging weer met enige horten en stoten omdat de chaufeeur continu zijn gas losliet. Wat resulteerde in het uitdelen van plastic zakjes en.... de rest kun je zelf bedenken.
Uiteindelijk in Saigon met de stadsbus in een leuke buurt gekomen.

De straten zijn hier wat minder smal dan in Hanoi, het doet iets minder knus aan. De motorbikes zijn hier ook flink vertegenwoordigd. In de buurt waar we zaten wel weer overal leuke restaurantjes en barretjes. Helemaal prima.
Bij een reisbureautje gingen we even navragen of zij wisten hoe we naar Ba Ria konden met de bus. Daar wonen de ouders van Tien (zwager van Marije en Arnout) en daar wilden we langsgaan. De aardige jongen belde direct Tien zijn ouders op en regelde het wel even. Ze wisten direct wanneer we aan zouden komen en Tien zijn zus bleek in Saigon te zitten, dus misschien kon zij met ons meegaan. Iedereen leek wel bezorgd om ons, foreigners met de local bus??!!.
Uiteindelijk is het hem gelukt om Tien zijn zus te pakken te krijgen, en jawel zij stond de volgende dag klaar om ons naar haar ouders te brengen, helemaal top.
Daar aangekomen krijg je te maken met de Vietnamese gastvrijheid. Binnen 3 minuten stond de tafel vol met bier en vers fruit. En owee als je weigert. \'s Avonds bij het avondeten hadden we mazzel dat wij best wel wat lusten, want je bent daar niet zomaar klaar met eten, en drinken.
Ook bleven we slapen, we mochten blijven tot we weer naar Nederland gaan. Maar dat vonden wij iets teveel van het goeie.
De volgende dag eerst naar de kerk geweest. Nog nooit gedaan op zondag, eens moet de eerste keer zijn. En op zich wel eens leuk om dat te zien. De kerk is daar drukker dan in Nederland (de Veluwe uitgezonderd).
Na het ontbijt, macaronisoep, kregen we nog allemaal fruit in de handen gedrukt. We moesten een aantal keer duidelijk maken dat we echt wel alleen terug konden naar Saigon, anders hadden we weer begeleiding mee gekregen.
Tja, Tien, we waarderen de gastvrijheid op en top.

In Saigon nog het oorlogsmuseum gezien en het vroegere regeringsgebouw van de zuid Vietnamese regering. Dit blijven indrukwekkende dingen om te zien. Ook zie je hier toch meer slachtoofers van de oorlog. Sommige missen een of meer ledematen, divers misvormingen waarschijnlijk door de chem wapenvoering (agent orange). En een hoop mensen die als fietstaxi fungeren (cyclo\'s) schijnen mensen te zijn die vroeger een goede baan hadden en wel opegeleid. Echter omdat ze met de Amerikanen hebben samengewerkt mochten ze na de oorlog niet meer aan het werk en kregen geen officiele id. Dus als cyclo proberen ze te overleven.

Vanaf Saigon hebben we een driedaagse tour geboekt naar de Mekong Delta, dezelfde tour als vele voorgangers. In een grote touringcar met mensen uit vele windstreken zijn we de mekong delta in gereden.
Met een gids die Aziatisch Engels spreekt zou het vast weer gezellig worden. Na 3 kwartier zaten we al bij de eesrte toilet place, to take a rest! Oke we zouden ons niet gaan ergeren aan dit soort dingen want die horen bij een tour.
De rest van de dag bestond uit het varen in verschillende bootjes langs en door de eilandjes heen van de mekong delta.
Je ziet daar aan de rand van de eerste stad dat iedereen echt aan en in het water leeft. De huizen staan op palen, stromen nog weleens onder als het water echt hoog staat.
Tijdens de lunch kregen we te horen welke souvernirs er te koop zijn. Maarja die kunnen we toch niet meeslepen.
\'s Avonds kwamen we in Can Tho aan vanwaar we het laatste bootje namen naar de bungalows aan het water. Hier ging maar een deel van de groep heen. Dit was wel erg leuk, hele simpele bungalows een plaats waar je kon eten en drinken en verder niks. Dus het werd nog gezellig \'s avonds met de fransman, Spanjaard, Oostenrijker, Zwitser, Engelsman en Oekrainer.
Vanmorgen weer vroeg op, in Nederland slapen we nog weleens uit, maar hier...
De floatingmarket is een plek waar de mensen op het water al hun spullen verkopen. Dit was wel echt leuk om te zien. De grote boten hebben veel van een bepaald produkt en verkopen dit weer aan kleinere bootjes. De kleinere bootjes verkopen de spullen weer aan de bootjes die uiteindelijk de kanalen invaren om de inmiddels verschillende, produkten aan de mensen te verkopen. Aan een stok die ze op de boot plaatsen, hangen alle produkten die ze verkopen, met name groente en fruit.
En je ziet dat de mensen hier echt alles doen met het water van de mekong delta. Ze gebruiken het als vervoersweg, maar ook om alles in te wassen, hun lichaam, de afwas en de kleding.
Uiteindelijk nog bij een krokodillenfarm gekeken. Bleek een kwekerij te zijn omdie dieren te verkopen voor hun vlees en huid, en niet bepaald een leuke zoo of iets!. Dus dat kun je vergelijken met het bezoeken van een legbatterij in Nederland. Maar goed daar denken de mensen hier misschien anders over.

Op dit moment zijn we in een stadje vlakbij de grens. We hebben Cambodja al vanaf een berg gezien. Het grensgebied is een gebied met rijstvelden wat op dit moment bijna helemaal ondergelopen is, wel een mooi gezicht.

Morgen nemen we de boot naar Phnom Penh/Cambodja. Dit land heeft ook zijn bloedige geschiedenis. Dus waar wij reizen en mooie dingen gaan zien, verdiepen we ons ook weer in deze nog maar kortgeleden afgelopen geschiedenis.

Tam bien Vietnam.

Liefs Patrick en Marike

Oh ja Dalat wordt ook wel Le petit Parijs genoemd omdat tijdens de Franse koloniale tijd de bevolking voor 20 procent uit buitenlanders (lees Fransen) bestond. De replica Eiffeltoren staat er wat minder lang. De eerste Europeaan die de stad ontdekte was Dr Alexander Yersin.