bay bay New Zealand

G'day!!!

Na bijna 8 weken Nieuw Zeeland, hebben we alle hoeken ongeveer wel gezien.
Na de Tongariro Crossing (vorig bericht) hadden we een paar saaie dagen, miezerregen, weinig nieuws te zien en de stadjes blijven niet erg gezellig. Ook Hamilton, een van de grrotste steden, is niet gezellig. 's Avonds is er overal weinig te beleven. Maar toen gingen we naar de Coremandel. Een soort uithoek, schiereiland, waar je van de ene baai naar de andere baai rijdt. Overal mooie witte strandjes met uitzicht op allerlei verschillende eilandjes. En....de zomer leek nu echt te beginnen. Het water was daar nog wel echt Noordzee koud, maar de rest zag er wel tropisch uit. We reden weer over schitterende kronkelende weggetjes, heuvel op en af, met de diverse mooie vergezichten over de steile cliffs en de groene heuvels. Bij de verste uithoek nog een kusttrack gelopen, dan kijk je echt de machtige pacific ocean over.
Via dit schiereiland zijn we door Auckland, naar het Northland gereden. Dit ligt boven Auckland. De eerste camping lag weer op een heuvel met uitzicht over de oceaan, wat wil een mens nog meer.
Toen wel weer een dagje miezer tussendoor gehad, maar daar valt mee te leven. Op het moment dat we de zon weer nodig hadden was hij er weer. We zijn weer eens bezig geweest met onze nieuwe hobby, duiken. Bij de poor knights heb je een paar vulkanische eilanden waar het zicht schitterend is, de rotsen bedekt zijn met mooie kleuren, en er weer andere vissen rondzwemmen als in de tropen. We gingen ook nog een grot in, dit deed Marike alleen nadat ze hoorde dat het 1 grote ingang en uitgang is, je niet kunt verdwalen en je er zo weer uit bent. Maar het is best grappig om dan in zo'n grot weer boven water te komen en even rond te kijken voordat je weer onderduikt. Echt dat claustrofobische dat ga ik nog eens helemaal overwinnen!!!
Het water was redelijk niet koud omdat hier de warme stroming die vanuit Indonesie/Australie komt, deels langsstroomt(vandaar ook de hoeveelheid vis).
Duiken lijkt geen vermoeiende bezigheid, maar wij zijn iedere keer weer helemaal uitgeteld.
Vandaar zijn we naar Pahia gereden, een toeristisch plaatsje in de Bay of islands. Dat klinkt niet gek , en het is er ook wel weer mooi. We hebben daar weer een boottochtje geboekt, met een katamaran zijn we langs de eilanden gezeild. Onderweg een paar dolfijnen en pinguins gespot, dat blijft bijzonder. En dan die groene eilanden, met de turqoise zee daarvoor en de blauwe lucht daarachter, mmmm.
Omdat we nog steeds geen genoeg hadden van het water hebben we nog een keertje gedoken. Nu naar de Rainbow warrior. Het schip van Greenpeace wat in 1985 is gesaboteerd door de Fransen. Het schip was op weg naar de pacific ocean om de Fransen tegen te houden van kernproeven. Het schip was niet meer te herstellen en ze hebben het bij de Calvalli islands laten zinken om als duik attractie te fungeren.
Dit was voor ons het eerste wrak wat nog in een hele goede staat was. Je kon er ook naar binnen (met genoeg uitwegen, anders is het met name voor Marike not done!!!) en dan kom je echt in een megahoeveelheid vis terecht die zich daar lijkt te verstoppen. De volgende duik was bij een reef van de Cavalli islands, en daar hebben we nog een mega grote stingray gespot, echt supergaaf. Het grappige is dat je al die vissen en kwallen enz, ook al zijn ze nog zo groot, niet heel eng vindt als je aan het duiken bent. Terwijl als je een kwal ziet voordat je gaat zwemmen, kijk je toch even bedenkelijk.
Onze auto stond daar weer bijna op het strand geparkeerd, dus een prima plek om te overnachten.
We zijn nog naar het bijna noordelijkste puntje van het noordereiland gereden, Cape Reinga. Dan kijk je de ene kant de pacific ocean over, en de andere kant de Tasmanische zee. Je hebt daar echt het idee dat je op het einde van de wereld bent. Je kunt daarheen via een strandweg, 90 mile beach, maar dat hebben we maar niet geriskeerd. Ook heb je daar hele mooie duinen zoals we ze al in Mongolie en Vietnam gezien hebben. Hier kon je echter een sandboard huren, wat we dus ook gedaan hebben. Helaas hebben ze hier geen skiliften, dus dat werd zweten om boven te komen, maar lache om weer naar beneden te glijden!! Wel beurse borsten, want bij de laatste trip verloor Marike het sandboard waardoor een buikschuiver onvermijdelijk was ha ha, zand in de oren en overal!!!
Op de terugweg kregen we wel weer eens een lekke band, de eerste in Oceanie. Gelukkig vlakbij een camping, dus daarna op die camping gebleven. Was erg goedkoop, maar daar kwamen we later achter waarom. Voordat het schemerde werden we al aangevallen door ikweetniethoeveel muskieten. In de auto hadden we er al bijna 100, niet overdreven, doodgemept. Maarja toen moesten we nog even naar de WC, Deur open, deur dicht, en jawel weer vol met die klere beesten.
Vol met pukkels reden we de volgende dag weer gauw weg.
Via een mooie route weer in een klein plaatsje beland om vandaar verder naar Auckland te rijden. Nu kamperen we aan de rand van Auckland, ook weer aan het strand.
Morgen gaan we ons huisje inleveren en nog 2 dagen in een hostel vertoeven. Dan weer op weg naar Australie. Het is wel genoeg geweest hier, maar dat komt ook omdat je je op 2 maanden instelt. Maar we hebben ons prima vermaakt.

Nieuw Zeeland is echt een schitterend land, het heeft bijna alle mooie dingen van Europa. De mensen zijn heel vriendelijk, maken altijd wel een praatje, zijn behulpzaam en zeggen iedreen gedag. Je ziet wel dat het hier erg verAmerikaniseert. Grote winkels buiten de steden, weinig gezelligheid in de stadjes, 's avonds is het echt stil op straat. Je ziet hier erg veel dikke kinderen wat ook wel met de levenstijl te maken heeft, veel met de auto op pad en het eten is met name in grootverpakking te koop (vinden we niet altijd erg!!).

Over Nederland horen we qua weer weinig goeds, dus we komen nog even niet naar huis. Alhoewel een goed feestje en iedereen weer eens zien, dat lijkt ons ook wel erg gezellig. Maar gelukkig redden we ons samen ook nog prima.

Veel liefs Patrick en Marike