Waar gaat de reis naar toe?

Waar gaan we heen? Twintig jaar geleden was op reis gaan een stuk overzichtelijker. We stapten in de trein van Moskou door Mongolie en China en we waren een tijdje uit beeld. Nieuws kreeg je niet mee, alleen maar oog voor wat er in ons gezichtsveld viel. Het duurde een paar dagen voordat ik in een achteraf internetcafeetje in Myanmar las dat ik tante was geworden. Ergens in China lazen we weken later dat we in Nederland geen kabinet meer hadden.... Mijn eerste verre alleen reis was naar Soedan. Bel je als je op plaats van bestemming bent, vroeg mijn moeder niet geheel onredelijk. Ik werd opgehaald door een aardige jongeman en verbleef de eerste 2 dagen bij zijn familie, nergens een telefoon te vinden. De rest van de communicatie ging voornamelijk per fax, dus hoe ziek ik was een paar weken kon ik ze thuis pas achteraf vertellen. In Ecuador liepen we door de hoofdstad, het was een drukte van belang en wij kregen last van tranende ogen. Maar goed we sloegen een andere straat in en genoten van het moois om ons heen. 1 week later waren we weer in contact met het thuisfront. Hoe gaat het met jullie? Nog wat meegekregen van die militaire coup?