reizen op zijn Afrikaans

Jambo Mzungu (hallo witte man)

Ha ha , vorig bericht schreven we nog dat alles geregeld leek voor de laatste lange trip. Maar, het is echt Afrika, dus het ging wat anders dan gepland. De bus vanuit Lusaka naar Kapiri Mposhi ging helemaal goed. Het busstation is een georganiseerde chaos zoals gewoonlijk. Overal staan bussen kris kras doorelkaar en zijn er mensen te wachten die je naar de bus willen brengen (uiteraard niet gratis). Daartussen vind je de gewone auto's en taxi's plus de reizigers met al hun bagage (varierend van koffer tot kruiwagen met sinaasappels). Maar dan toch, de bus weet zich daar door te manouvreren en zonder vertraging kwamen we bij het treinstation aan.
Na 4 uur wachten konden we de trein in. Omdat het railnetwerk aangelegd is door de Chinezen, zien de stations er hetzelfde uit als in China, en zijn de treinen ook chinees. Bekend terrein dus, echter hier ziet alles er wat viezer uit, werkt het warm water niet, is er geen water om de toilte door te spoelen (gaat dus met bekertjes water)en zijn de kostuums van sommigen tot de draad versleten.
Maar toch, het reist comfortabeler dan met de bus.
We reden door schitterend landschap, overal is het groen, en toen we Tanzania inreden zagen we ook aardig wat landbouw en veeteelt. We reden door de bergen heen, dus weer een mooi uitzicht en mooie zonsondergangen.
De laatste ochtend reden we door een national park en zagen we wat nijlpaarden, giraffen en antilopen. Dit ging gewoon te goed.
Jawel, bij de laatste stop, ongeveer 4 uur voor Dar es Salaam, bleven we langer stilstaan. In the middle of nowhere, in een klein dorpje van rieten hutjes bleven we staan. De kinderen die de hele reis al rond de trein te vinden zijn als we stopten, hadden ons ook hier al weer gauw gevonden. Ze vragen om water, eten, lege flessen, geld balpennen en weetikwat.
Na een uurtje gingen we even kijken waarom het zo lang duurde. Bleek er vlak voor ons een goederentrein ontspoord!!!
3 wagons lagen op en naast de rails, hadden een deel van de rails gesloopt en de spoorbrug. Ha ha goeie grap. We zaten dus vast.
Na veel discussie werd er besloten om een rescue train te sturen met mensen die de boel gingen repareren, het zou een paar uur duren, ja ja, dat kennen we. Ondertussen liepen we wat rond, konden we bij een winkeltje (een houten hokje volgepropt van 2 bij 2 m met spulletjes)wat eten kopen en hadden we (bijna) al ons zeep, lege flessen en wat t'shirts weggegeven. Wij hadden bedden en een redelijke coupe, maar de mensen van de derde klasse lagen buiten op de stenen om wat uit te rusten na 48 uur zitten.
De keuze van het eten werd al minder en wat betreft het toiletgebeuren, daar moet je even niet aan denken, hi hi.
Het leuke is dat je ergens zit waar je anders nooit zou komen en krijg je wat meer contact met de lokale bevolking.
Samen met een Engelsman hebben we de tijd ook nog doorgebracht met Engelse kaartspelletjes.
Nog een voordeel, we hadden nog een gratis overnachting!!We mochten voor de derde nacht in de coupe slapen.
Uiteindelijk gingen we 24 uur later(in totaal dus 68 uur) over de "gerepareerde"spoorbrug heen (waar hij nog stil ging staan, toen onze wagon op de brug stond), maar hij hield het.
De rest van de reis ging zonder problemen. Weer allemaal giraffen, zebra's enz gezien, dus op zich is het een mooie reis.
Dar es Salaam is een levendige stad. Het is hier een combinatie van India, Arabie en Afrika. De stad is wel smerig zoals meer Afrikaanse steden.
We zijn de volgende dag met de boot naar Zanzibar gevaren. Dat is echt een aanrader. Het is een eiland waar echt de verschillende culturen elkaar ontmoeten, maar het meeste lijkt het op een Arabisch eiland. Stone town is een stadje met kleine nauwe straatjes, de architectuur is een mengelmoes van Indisch, Arabisch en Europees. De Europeanen hebben hier wel de macht gehad (Portugezen en uiteraard weer de Britten). Maar hier hebben met name de Arabieren de boel geregeerd. De grootste slavenmarkt was hier op Zanzibar te vinden. Vanuit oost Afrika tot dieper het binnenland werden de slaven naar Zanzibar gebracht en verhandeld. Daarna gingen ze met de boot naar Europa , maar voornamelijk ook de Arabisch staten. Nadat de Engelsen de slavenhandel verboden hadden, gingen de Arabieren ook nog een tijdje door.
Zanzibar staat ook bekend om zijn vele kruiden die hier verbouwd en verhandeld worden. We zijn ook met een tour geweest waar je dit allemaal te zien krijgt. Dit vind je dan ook weer in je eten terug, het smaakt hier niet verkeerd, helemaal vergeleken met wat we de afgelopen 2 weken hadden gehad. We hebben maar even genoten van een mooi wit strandje, want ook die zijn hier, maar daar hebben we nu wel genoeg van gezien.
Nu zijn we weer terug in Dar es Salaam. Gisteren de markt afgeweest voor alle souvenirs (eindelijk kunnen we shoppen!!!).

De laatste keer in een volgepropt ikvalbijnauitelkaar busje, de laatste keer in een hostel, de laatste keer ....
Want we gaan naar huis!!!!!!
Met de kriebels in de buik, de tas ingepakt, zitten we onze tijd een beetje uit.
We hebben een super mooi jaar gehad. Veel gezien, veel gedaan. We hebben het samen ook erg gezellig gehad (ja neem maar van ons aan dat je naast een liefdevol stel, ook goeie maatjes moet zijn, anders gaat het mis).
We willen iedereen bedanken voor de vele reacties en emails, dit was altijd erg leuk.
Ondanks het moois wat we allemaal meegemaakt hebben, is het ook weer mooi om naar huis te gaan. Dit wil niet zeggen dat we genezen zijn van het "reis virus", maar het is nu even goed geweest.

Vandaag, donderdag 17 mei stappen we in het vliegtuig naar Addis Abbaba (FLT804)waar we over zullen stappen.
Vrijdag ochtend zullen we aankomen op schiphol om 8.00 uur met vluchtnummer FLT706 ( uit Addis Abbaba)

Veel liefs Patrick en Marike