Veelzijdig Cambodja

Johm riab sua! Oftewel hello!

Zoals we vorige keer al schreven zijn we zonder problemen in Cambodja aangekomen. Via de mekong delta was het best grappig om de grens over te gaan. Eerst moesten we bij de Vietnamese douane al onze spullen van boord halen en kregen we een papiertje in de handen gedrukt waar op staat of je wel of niet iets aan te geven hebt. De papieren waren al ingevuld en stonden dus niet op onze naam, maar dat maakte niks uit. We moesten dit 5 meter verder weer afgeven aan de douane, en inderdaad de douane deed er niks mee.
Bij de Cambodjaanse grens nog even een visum geregeld en ook dat ging vliegensvlug.
Toen we aankwamen in Phnom Penh werden we direct door 20 man bestormd, of we met de tuk tuk naar een van de guesthouses wilden. Samen met nog twee andere zijn we gauw weggevlucht en wat gaan eten. Daarna hadden we nog 1 uur over om de visa te regelen voor Laos.
We besloten dit toch maar direct te doen, anders moesten we daar weer op wachten.
En zoals altijd de eerste keer dat je vervoer regelt in een nieuw land: They will rip you off!!
Dus wij stapten op 2 motorbikes, ze wisten de weg. Dat ging dus anders, de chauffeur ging de weg vragen en Marike wees uiteindelijk op het onafhankelijkheidsmonument. Oh daarheen, dan kost het 2 Dollar. We kwamen dus bij een monument aan, stapten van de motorbikes. Maar geen ambassade van Laos!! En we hadden nog 20 minuten. Stonden we dus bij een tempel aan de andere kant van de stad, ha ha! Gelukkig motorbikes genoeg, dus 3 minuten voor tijd kwamen we op de ambassade aan en konden we het visum nog regelen.
's Avonds doorgezakt met een paar Schotten en een engelse, en dat was dan onze kermis! Bier was hier echter wel 50 cent!
De volgende dag met de motorbike naar de Killing Fields geweest. Daar zijn ongeveer 49 maasagraven en in heel Cambodja zijn meer dan 300 Killing Fields aanwezig. De gids vertelde het een en ander en zo zagen we dus de 9000 schedels liggen, zag je de kleding nog uit de grond steken en zagen we de boom waartegen ze de baby's doodsloegen! Echt vreselijke verhalen, die je amper kunt geloven. Ook zijn we in het S-21 museum geweest, een oude school die tijdens de Khmer Rouge regime was omgebouwd tot gevangenis. Heel wat mensen zijn uit deze gevangenis naar de Killings Field gebracht om daar gedood te worden.

Hierna werd het toch weer tijd om met leukere dingen bezig te houden. Phnom Penh is wel een aardige stad, er is meer te zien dan we verwacht hadden. Er staan veel koloniale gebouwen langs de rivier en er is een aardige boulevard aanwezig. In de stad zijn diverse mooie tempels en staat het mooie Royal Palace. Die natuurlijk weer gesloten was wegens een bezoek van de prime minister van Laos, lekker belangrijk.
Net zoals in Vietnam zijn er overal eettentjes op straat, zijn er een hoop scooters, en worden we vaak aangesrpoken: tuk tuk, tuk tuk??
Je ziet ook wel meer armoede. Net buiten het centrum hield de verharde weg op en kwamen we met de motor op een onverharde weg. Deze is na een goede regnbui amper begaanbaar. Daarlangs leven veel mensen in halfbakken houten hutjes, waar het op sommige plekken wel op een vuilnisbelt lijkt.
Ook in de stad zie je meer bedelaars. En dat is nooit prettig. Je wilt ze best wat geven, maar het zijn er echt veel, met name als ze een westerling ontdekken. En de kinderen geld geven stimuleert de ouders weer om ze van school te houden, en ze te laten bedelen. Maar aan de andere kant, er is wel echt armoede.

Wij zijn na 2 dagen weer op de bus gestapt naar Batambang. een vrij aardige weg, met veel minder verkeer als in Vietnam. De reis verliep dus wat rustiger. Omdat we de enige toeristen waren werden we daar ook weer bestormd door mensen die je naar een hotel willen brengen. Echt met moeite lukte het om zelf lopend iets te zoeken.
De volgende dag met een gids en motorbike de countrysite in gegaan. Over modderpaadjes, door de rijstvelden en langs de houten hutjes. Buiten de steden zie je weinig stenen huizen.
Maar tussen die simpele hutjes staan wel weer mega grote en opgedirkte tempels.
De bevolking is wel weer erg vriendelijk. En de kinderen staan weer langs de weg om te joelen en te zwaaien.
We hebben daar weer lekker in een lokaal tentje gegeten, en ondanks dat het er soms niet uitziet, buikproblemen hebben we nog niet echt ondervonden.
Uiteindelijk zijn we met de bambootrein terug gegaan naar Batambang. Dit is een soort bamboo plateautje waar ze twee onderleggers onder zetten die ze plaatsen op de treinrails. Een electrisch motortje brengt de trein in beweging. Dit is de illegale manier om voor vervoer te zorgen vanaf een klein dorpje naar Batambang. Er is maar 1 traject dus onderweg kom je nog weleens tegenliggers tegen, waarvan er eentje alle spullen van de rails haalt zodat de ander weer verder kan. Ook de gewone trein rijdt hier nog, maar die gaat zo langzaam, dan hebben ze tijd genoeg om de spullen van de rails af te halen (??!!)

Met de "speed"boot zijn we daarna naar Siem Reap gegaan. Vol met bagage van de Cambodjanen en de backpackers gingen we op weg. Eerst was de rivier best breed. Echter op een gegeven moment voeren we over een gebied wat eigenlijk geen rivier is, maar ondergelopen gebied. Daar gingen we via nauwe doorgangen langs bomen en huisjes op hoge palen.
Na een uur of 5 moesten de Cambodjanen omdebeurt ergens afgezet worden. Een ander bootje kwam ze halen. Alle spullen (inkopen voor de hele week en het hele dorp) werden overgeladen en ze voeren naar hun "woonbootje". Ze kunnen dus alleen met de boot bij hun huis/boot komen.

Siem Reap is erg toeristisch. Hier is namelijk de trekpleister van Cambodja. De tempels van Angkor. Angkor was de hoofdstad van het oude Khmer empire. En AngkorWat is de grootste oude religieuze tempel.
Wij zijn hier vandaag geweest, op de fiets. Nou inderdaad het is echt heel indrukwekkend. Zelfs voor cultuurbarbaren zoals wij, we zijn onder de indruk. We zijn naar Angkor Wat geweest en Angkor Thom. Ondanks dat het een hele hoop oude stenen zijn, het is echt groots. Morgen gaan we de tempels verder verkennen. Je hebt echt minstens een fiets nodig om alles te zien.

Om een lang verhaal kort te maken. Cambodja is toch weer heel anders dan zijn buurland Vietnam. Maar het is echt weer schitterend allemaal.
Groetjes Patrick en Marike