happy hippo

He hallo!!!

Pas op want we zitten vandaag op onze praatstoel dus aan dit bericht lijkt geen einde te komen. Vorige keer hebben we ook niet alles verteld, zoals dat we een toeterende olifant achter onze camper aan gehad hebben, Patrick niet meer naar de kapper gaat maar door Marike is bewerkt met de tondeuse van Bram (kapsel werd goedgekeurd door schoonmoe), het hotel op wielen voor ons prima comfortabel was omdat wij op het 2 persoons bed lagen. Bram echter op een smal bedje en Ria over Bram heen moest klimmen om via een wankel trappetje in haar bed te komen. Dat de campings overal wat stoffig zijn maar verder prima, en je op veel plaatsen gewoon grote supermarkten hebt zoals bij ons, of zelfs luxer. Enz. Maarja als we alles vertellen wordt ieder verhaal zo lang.

We hebben na 17 uur vertraging Bram en Ria uiteindelijk 's nachts op het vliegtuig gezet. En we zijn de volgende morgen weer naar het noorden van Namibie gereden. Op een gegeven moment kwamen we bij een groot "veehek" aan. Dit is ooit neergezet om het vee ten zuiden van dit hek goed gekeurd te laten worden door de Europese unie. Het vee ten noorden is niet goed genoeg gecontroleerd op ziekten, dus daar kan geen handel mee gedaan worden. Na dit hek leek het alsof we in een ander land terechtgekomen waren. Langs de weg loopt veel vee en lopen veel mensen. De stenen huizen zijn vervangen door rieten hutjes, de kleding is minder westers, er zijn vrijwel geen blanken meer en de kinderen worden in doeken op de rug gedragen door moeders of andere kleine kinderen. Het doet ons meer denken aan Mozambique waar we 5 jaar terug waren.
We zijn naar het noordelijke uiteinde gereden van Namibie. Daar kwamen we bij een camping aan de okavango rivier. Deze rivier is overstroomd dus we konden niet bij de camping zelf komen. Na een modderig en hobbelig weggetje moesten we de auto parkeren en gingen we verder in een mokoro (een uit een boomstam gemaakt bootje). De camping was echt super, vlak aan de rivier, leuk barretje en heel relaxed. Daar zijn we 's avonds weer in een mokoro gestapt om op zoek te gaan naar nijlpaarden.
Nou dat werd wat.... Eerst ging het allemaal super relaxed in dat wankelende maar stille bootje. We zagen mooie vogels, wat lokale mensen die door het water liepen enz. Maarja toen kwamen we bij de nijlpaarden. Je hoorde ze al tussen het gras grazen. Maar ook hier stond alles onder water dus we zagen ze niet op de kant lopen. Onze gids manouvreerde het bootje even om de hoek om te kijken of we een nijlpaard konden zien en..... JAWEL vlak voor ons doemde er eentje op slik , iets te dichtbij. De gids draaide erg snel een rondje om weer terug te varen naar een plek waar ze niet snel komen. Van dichtbij zijn ze echt groot!! En met de wetenschap dat het de gevaarlijkste beesten zijn van Afrika...
Van de schrik bijgekomen gingen we verder op zoek, er waren er een stuk of 5 midden in de rivier, en de gids wilde graag dat we een mooie foto konden maken. Uiteindelijk vonden 2 nijlpaarden het mooi geweest en kwamen onze richting op....Come on , let's go zei Mariek al tegen die gids, wat kan mij die foto schelen (en we hebben hem even goed op de kiek).
Achteraf was het hartstikke leuk hi hi.
's Avonds werd er nog een nijlpaard op de camping gesignaleerd, lekker grazend tussen de tenten, gelukkig stonden wij aan de andere kant (aan het water).
Patrick heeft de volgende dag nog gezwommen in de rivier, maar dan wel met een soort kooi om zich heen.
We zijn vanaf deze plaats verder de Caprivi strip doorgereden. Overal zag je een hoop water en we hadden een hoop regen onderweg. Met de laatste dag in Namibie stonden we aan de Zambezi met het uitzicht op Zambia. Daarna werd het tijd om naar Botswana te gaan. Aan de grens ging alles weer prima, echter wel controle voor eten. Meestal is dit niet zo'n probleem, maar nu hadden we Hollandse oude kaas die nog net te snijden is, nog in de koelbox zitten. Pfieuw die mochten we houden.
We reden Chobe national park in, gewoon over een geasfalteerde doorgangsweg. De kans zou bestaan dat we olifanten tegen zouden komen, ja ja dat zal wel weer. Maar na een paar minuten stonden we bijna tegen een buffel geparkeerd, echt supergaaf. En Pat keek in de achteruitkijkspiegel, zagen we een hele kudde olifanten oversteken.
Je moet daar dus echt niet te hard rijden want we kwamen nog een aantal kuddes tegen. We stopten dan met de auto en ze gaan dan wel aan de kant. Maar zodra je voorbij bent gaan ze nog wel even naar je toeteren.
Op het laatst stond er ook zo'n echte grote met een blik van...kom maar op als je durft. En wij konden alleen maar kijken hoe de kleinste van de kudde rondhuppelde en achter de rest aan ging.
Bij Kasane zijn we op een camping beland die ook deels overstroomd was, maar we konden nog net op een plek staan met uitzicht over de Chobe rivier.
Met een 4WD en een gids zijn we door het park gereden. Het was weer heel anders dan bijvoorbeeld Etosha, dit is dichter begroeid en het meeste leven speelt zich langs de rivier af. Maar ook hier weer een hoop mooie vogels, antilopen, olifanten, giraffe, 1 leeuw, buffels en vele nijlpaarden en krokodillen in het water (voelt een stuk safer vanuit de auto).
's Avonds zijn we op een boot gestapt (met teveel en te luidruchtige Zuid Afrikanen), maar de scenery was super. Ook hier kwamen we weer een groep olifanten tegen met een kleintje van 1 week oud, die echt gestuurd werd door de andere welke kant hij op moest lopen. Terwijl hij eigenlijk alle kanten op wilde lopen.

Vanuit Kasane zijn we naar het zuiden gegaan, overnacht op een oase in de middel of nowhere, en daarna naar Maun gereden. Onderweg moesten we wel de gaten ontwijken, maar verder was de weg prima. We kwamen nog 1 groepje olifanten tegen, deze vind je hier dus niet alleen in de national parks.
Maun is de plek om je trip naar de Okavango delta te regelen. Dus we gingen gisteren bedenken wat we wilden doen. Een fly inn met een luxe lodge ($$$$)? Of een jeepsafari ($$$$maal 20 vergeleken bijv Chobe) zelf een 4WD huren ($$$). Het is niet te geloven maar je kunt hier een maandsalaris van een gemiddelde Botswaan gewoon in 1 dag opmaken. En dat is wat tegen ons principe.
Dus we besloten een scenic flight te doen (raar maar waar, dit is wel te betalen). We stapten in een 3 seater, en dat is dus echt vliegen. Je voelt iedere hobbel op de landingsbaan, iedere windvlaag en een super uitzicht.
Oke, je kunt er voor kiezen om een aflevering van National Geographic te gaan kijken en zo de mooie uitzichten van de delta te zien, waarbij je verschillende dieren als olifanten, giraffen, nijlpaarden en vele antilopen rond ziet rennen. Maar geloof me.... dit is toch echt super cool en een ervaring die je niet achter de televisie krijgt.
De delta is voor een groot gedeelte nog droog, ze hebben hier droogte in plaats van overstroming. Het water vanuit Nambie doet er 6 maanden over om hier te komen. Maar we zagen wel al diverse riviertjes, moerassen en poeltjes bezaaid met nijlpaarden, flamingo's of andere vogels.
Ook een uitzicht over Maun was grappig, het is een weids stadje met overal vrijstaande huisjes/hutjes.

Zo dit was het wel even voor vandaag. Morgen gaan we alsnog de mokoro in om zo nog wat te zien van de delta. Patrick vraagt zich al af wat er gebeurt als we op een stel nijlpaarden stuiten in zo'n rivier, maar we zijn niet de eerste toeristen die dit doen, dus het zal wel weer goed gaan, ha ha.

Nog even iets voor de geinteresseerden over Botswana. Het is een land met weinig inwoners, 1.6 miljoen, en het is ook weer een stuk groter dan Nederland dus weinig overbevolking hier. De armoede valt hier mee. Het is een Engelse kolonie geweest, maar werd vrij vroeg en makkelijk onafhankelijk. De engelsen vonden dit land niet echt interessant. Een paar jaar na de onafhankelijkheid werden er echter diamanten ontdekt, jammer dus voor die Engelsen. Maar van een heel arm land met weinig toekomst werd Botswana een Afrikaans land met mogelijkheden en had het de grootste economische groei.
Het grootste probleem is momenteel de 40% (!)HIV geinfecteerden. Doordat huiselijk geweld en verkrachting binnen het huwelijk (maar ook door andere mannen, goedgekeurd door echtgenoot)veel voorkomen is de zelfbescherming voor de vrouw verre van optimaal.
De wegen zijn aardig over het algemeen, net als de campings. Er zijn vreselijke luxe en dure lodges, maar daar houden we niet zo van. Ook hier kun je bij de spar je inkopen doen, dus we kunnen aardig ons potje koken.

Genoeg gekletst, voor diegene die het tot het eind volgehouden hebben, hopelijk was het niet te lang.

Veel liefs Patrick en Marik
Oh ja An, hou je het nog vol?? En Nicolette?? En Katinka??
Arnout en Marije gefeliciteerd met het huis en Arnout met je verjaardag, Syl bijna gefeliciteerd, Annemieke gefeliciteerd