Een rijdend theater, die trein met Mongolen

Hoi,
We zitten in de hoofdstad van Mongolie, kwamen 5 uur eerder dan verwacht en het regent dus we zijn nog maar even achter de computer geschoven. We willen jullie de afgelopen treinreis van Irkutsk naar Ulaan Baatar niet onthouden.
Langzaam veranderde in Rusland de bevolking van Europeaan naar Aziaat. Toen we de trein instapte zat deze dan ook vol met Mongolen. Het was buiten nog donker en alle bedden lagen nog bezaaid met mensen en spullen. Die werden er met enig geweld door de provotnika (soort conductrice) uitgetrommeld. Ook in onze coupe lagen nog 4 mensen te slapen en lag het helemaal bezaaid met spullen, plastic, dozen enz. Na een uur konden we eindelijk op onze plaatsen gaan zitten, smerig!! Maar goed er zaten nog 4 mensen tegenover ons in plaats van twee, en allen van Mongoolse afkomst. Dit bleken de beruchte handelaren te zijn. Het waren hele aardige en sociale mensen, er kwamen dan ook erg veel anderen even langs om te buurten.
Ondertussen waren ze allemaal bezig met het verplaatsen van spullen, tassen etc door de hele trein heen. Overal kwamen er spullen vandaan en het werd overal weer verstopt.
Bij de eerste stop probeerde onze coupe genoten nog wat te verkopen op het station en kochten zelf wat vis, die ons ook nog aangeboden werd (8 uur 's morgens).
Ondertussen kwamen er "geheime" sleutels tevoorschijn, die ook gegeven werd door de provotnika. Zo werden er luiken geopend waar nog meer spullen vandaan kwamen en ingingen. Zelfs onder de vloer werden paketten neergelegd waar de provotnika weer een tapijtje overheen legde.
Inmiddels was er bij ons een echtpaar overgebleven die met name handelde in schoenen. Ze verdeelde deze schoenen ook over de verschillende coupe's en achter de luiken. En ze kwamen weer met spullen van anderen aan om die te bewaren zodat alles verdeeld werd.
Het was een voorstelling op zich.
We leerden ondertussen wel wat Mongools, dankjewel etc. En zij deden zelfs hun best om wat te leren van het Nederlands, erg komisch.
Op weg naar de Russische grens werd iedereen wat nerveuzer en stiller. De grenscontrole bestond uit een paar erge strenge dames. Gelukkig was het voor ons geen probleem, wij hadden onze registratie die je iedere 72 uur vast moet leggen, niet voor 100% in orde. Maar daar keken ze gelukkig niet naar.
Onze mede reizigers hadden ook mazzel, omdat ze met ons toeristen in 1 coupe zaten werd er minder gecontroleerd op smokkelwaar. Er werd wel gekeken achter 1 van de geheime luiken maar die waren inmiddels leeggemaakt.
Toen de Mongoolse grens. Spullen werden tot het laatst nog even verplaatst en bij deze grens werd er wel onder de banken en in de tassen gekeken van de Mongolen. Ondanks dat er een aantal schoenen gevonden werd, werd er weinig actie ondernomen. De man knipoogde al ondertussen dat alles op rolletjes verliep, en fluisterde ons "niet kijken, niet kijken" (had hij geleerd) in. 15 minuten later stond er opnieuw een douanier voor de deur. Hij sprak heel vriendelijk, en kwam alleen even een paar schoenen voor hem zelf halen (smeergeld, ha ha, ging erg komisch) De provotnika deed zelf ook mee door net te doen of het luik op de grond heel zwaar was om op te tillen.Later moesten alle toeristen de wagon weer uit van de provotnika. We wisten niet waarom, maar toen bleek dat alle provotnika's hun smeergeld kwamen halen, en zagen we diverse dames met schoenen lopen.
Nadat dit allemaal achter de rug was begon het circus weer opnieuw. alle Mongolen renden weer door de coupe's om hun spullen terug te halen, en we zagen dat er bij het geheime luik nog een luik zat dus ook daarvandaan kwamen weer 25 paar schoenen uitrollen de coupe in.
Wat er nu allemaal precies gebeurt, of dit gewoon 1 grote voorstelling is waarbij de smeergelden verdeeld worden en het dus een gedoogbeleid is, wij weten het niet precies. Maar we hebben ons prima vermaakt, ook met deze aardige mensen.

Maar goed, na weinig geslapen te hebben stond in Ulaan Baatar een gids op ons te wachten om ons naar het hotel te brengen en waarmee we morgen 12 dagen op pad gaan.

Groetjes en veel liefs!