Bitter-sweet

Bitter sweet

Zes jaar geleden gebruikte ik dezelfde titel voor een verhaal. Al het moois weer achter ons laten (bitter) geeft een dubbel gevoel. Wetende echter dat de mooie herinneringen ons nog lang zullen achtervolgen en het feit dat we weten wat we thuis weer hebben maakt de terugreis sweet.
Het helpt wel iets dat we de laatste week in Washington gezeten hebben met koud weer, en zonder reisdoelen. Al het mooie is voor ons gevoel nu te ver weg en/of te koud. Dus misschien is het gewoon tijd om naar huis te gaan.
Washington is wel een hele leuke en mooie stad om wat tijd door te brengen. De stad en het centrum is ruim opgezet, ziet er schoon en verzorgd uit,, met grote Victoriaanse gebouwen, leuke straatjes met winkeltjes en restaurantjes.
Weinig hoogbouw dus je krijgt er niet het gevoel opgesloten te zitten in de schaduwen van de skyscrapers. Het Witte huis, de Capitol, het pentagon, de vele memorials, we hebben ze bekeken. Of te voet of vanuit de Hop on Hop off bus, gehuld in winterkleding inclusief wanten, muts en sjaal. Veel musea zijn gratis, zelfs de dierentuin is vrij toegankelijk. En het zegt zeker niet dat dit tweederangs musea zijn. Wij hebben het Air en Space museam bezocht en die krijgt een dikke negen! Ook zijn we naar de Zoo geweest, maar aangezien de meeste dieren toch uit een zuidelijkere regio komen waren er veel niet buiten te vinden.
Onze huurauto bracht ons naar de shoppingmalls om nog wat inkopen te doen. Leuk winkelen met leuke prijzen.
We hebben zelfs een oude bioscoop gevonden waar de film Planes nog draaide
Thanksgiving hebben we doorgebracht in het hotel met kalkoen en aardappelpuree. Black Friday is de shop dag van de Amerikanen. Dan kun je de beste deals krijgen voor je kerst cadeau’s. Aangezien je dan niet alleen bent (maar met nog 10 anderen per vierkante meter) hebben wij hier niet op gewacht.Toch zijn we even een shoppingmall in geweest: Wat een hoop zoekende, in de rij staande, etende mensen bij elkaar!!

Om nog terug te kijken naar de afgelopen zes maanden hebben we hier nog even wat statistieken. Deze liggen iets anders dan in onze eerste reis.
In de afgelopen zes maanden hebben we 22.000 km met de camper afgelegd.
We hebben in 2 verschillende hotels geslapen, zijn we naar 101 camping geweest (ik kan er 2-3 naast zitten…) en we gaan nog één nacht doorbrengen in een vliegtuig (of vliegveld als we pech hebben)
We hebben we ongeveer 12 lekke banden gehad (deze keer alleen van de fietsen of de kinderwagen) Is er geen sprake geweest van autopech echter heeft de ductape ons wel een paar keer geholpen om verder te kunnen…
We hebben drie landen bezocht ( drie? Ja als we Ijsland ook meetellen op de heen en terugweg)
We zijn geen één dag ziek geweest, ook geen kater gehad (ze hebben hier geen slechte rum van 75 ct zoals in Vietnam) In total hebben we minstens 999 muggenbulten gehad hieronder vallen ook de niet definieerbare bulten van niet definieerbare insecten (o.a no see’ums) Dit was erger dan de vorige keer! Maar de laatste korstjes zijn van de voeten en onderbenen afgevallen en met deze vrieskou zal het toch wel over zijn?

De Canadezen hebben we leren kennen als warme , enthousiaste, gastvrije en zeer vriendelijke mensen. Ook bij de meeste Amerikanen vind je deze eigenschappen terug echter je komt hier ook wel weer veel bijzondere mensen tegen met bijzondere eigenschappen. Gek van sport , op tv, maar zelf met de auto naar de wc rijden op de camping. Of de planten water geven met de tuinslang, al rondrijdend in je golfkarretje. Waar we een gehaast leven hadden verwacht blijkt dat je minstens drie keer zo lang in de rij staat bij de supermarket omdat de kassiere en de klant hun verhaal nog aan elkaar moeten vertellen (terwijl ze elkaar waarschijnlijk niet eens kennen). Zelf zo’n groot mogelijke camper/bus/trailer willen hebben maar erg enthousiast zijn over ons “minicampertje”. Mensen die antibacteriele gelletjes bij zich dragen of op een andere manier overbezorgd zijn om ziek te worden van bepaalde ziektekiemen (je kunt bij vele supermarkten de griepprik tussen de boodschappen door krijgen) , terwijl de hygiene in restaurants op toiletten en douches nou niet echt indrukwekkend zijn.
Maar goed waar vinden wij in Nederland nog een grote stad waarbij velen je een goededag wensen, of mensen die Good for you zeggen wanneer je vertelt dat je voor een paar maanden op reis bent. Bij welke supermarket in Nederland worden je boodschappen nog ingepakt en als je dat wilt nog naar je auto gebracht. Waar wordt er bij ons nog spontaan gezegd op straat Oh what a wonderfull family you have, they are adorable.
Have a safe trip als je de camping verlaat, en er zijn weinig campings geweest waar niemand ons uitzwaaide.
Een zak manderijnen voor de kinderen, tomaten rechtsstreeks van de boer, een wegenkaartenboek volgeschreven met tips , stickers, pennen, spontaan werd het ons toegstopt. En dan gaat het niet om de waarde van de dingen maar om de waarde van het delen, wat ons daarbij een goed gevoel gaf.
Kortom wij hebben ons erg welkom gevoeld in Canada maar ook in Amerika (zelfs bij de grens).
Jesper en Djoeke hebben ook genoten. Ze hebben geen heimwee gehad, terwijl ze wel weer graag de familie en vriendjes willen zien. Ook kijken ze er erg naar uit om weer naar school (of de peuterspeelzaal). Met kinderen op reis zijn betekent soms wat meer voorbereiding, soms wat aanpassing en soms wat minder rust. Maar het reizen krijgt ook weer een andere dimensie. Je ontmoet makkelijk andere mensen met of zonder kinderen. Onze zalm visstrip met de buren hebben we toch echt te danken aan Jesper en Djoeke waar de buurvrouw verliefd op werd. Het voordeel van deze leeftijd is dat ze nu nog het belangrijkste vinden dat wij in de buurt zijn en dat ze zich gewoon lekker kunnen uitleven in de omgeving, al is het maar met 1 schommel en 1 glijbaan. Ze weten nog niet dat kamperen in de woestijn of in het bos misschien wel niet cool is of dodelijk saai (al heb je een schitterend uitzicht).
Ze kunnen zich misschien nog wel makkelijker aanpassen dan menig volwassenen. Lange wandeltochten, het nachtleven in Las Vegas, New Orleans of San Fransisco, duiken of mountainbiken, dat komt dan wel weer.

Mensen die ons kennen weten dat we met ons enthousiasme nog wel uren kunnen vertellen. Dus het wordt tijd om af te ronden.

Het leven is goed! We gaan naar huis!
Wie weet tot het volgende verslag………… ooit!