Yes, Jazz!!!

We zijn er inmiddels echt aan gewend dat we van te voren niet weten hoe de week er uit gaat zien maar dat we iedere keer weer zeer tevreden kunnen terugkijken naar wat we gezien of gedaan hebben. Er zijn geen duidelijke must sees plekken meer en we laten ons nog meer leiden door wat we tegenkomen en wat voor weer het is. In San Antonio zijn we nog naar Seaworld geweest,een soort combinatie van het dolfinarium en de efteling. De shows met de beluga’s en de orka’s waren nog het mooist, met name speciaal als je bedenkt dat we ze het afgelopen jaar nog in de vrije natuur hebben mogen meemaken.
Van San Antonio zijn we naar Austin gereden. Austin is de stad van muziek, ook toen wij er waren was er een groot muziekfestival. Echter daar liggen de interesses niet helemaal van Jesper en Djoeke. Dus na een wandeling door de stad en een bezoek aan het Staats huis zijn we doorgereden naar de kust. Daar werden we aangenaam verrast door Galveston Island. Een leuk eiland, bezaaid met palmbomen en omringd door de Mexicaanse golf. De massale regen van Austin lieten we hier achter en we belandden op Jamaica beach. Met zo’n naam, 2 zwembaden en een hottub moet het goedkomen. Dat kwam het dus ook.
Even wat relaxen na toch wel wat langere reisdagen gehad te hebben.
Bij Houston zijn we nog bij het NASA space center gestopt. En Jesper weet het nu: hij wil eerst Sven Kramer worden gevolgd door astronaut. Maar dan moet er nog wel een astronautenpak gekocht worden….
‘s Avonds in bed kwamen de vragen:
Waarom hebben ze in de raket geen raampjes, ze moeten toch naar buiten kijken om te zien waar ze heen gaan?
Mam, als ik astronaut ben en ik wil naar buiten dan moet ik aan een draad hé. Maar waarom zou ik naar buiten willen?
Misschien om iets te repareren als het stuk is.
Oh ja,dan moet ik wel het gereedschap goed vasthouden anders is het gevaarlijk, toch. Want dan kan het op de aarde vallen.
Maar gelukkig kan het ook in het water vallen.
En als ik van de maan val, met de capsule, en ik kom niet in het water terecht, dat is wel gevaarlijk toch? Wat lag er ook alweer verder dan de maan? En hoe noem je dat ook alweer? De ruimte?
En nog 25 vragen en gedachten.
Het levert meer vragen op dan antwoorden zo'n bezoek aan NASA in Houston.
Onderweg naar New Orleans besloten we weg langs de kust te nemen. Dwars door de moerasgebieden, de afgelegen plekken met olieraffinaderijen, andere fabrieken en visserijen. Alle huizen staan hier op palen (net als in Galveston) Dit ivm de orkanen die nog weleens langskomen en het een en ander verwoesten. En di took in de afgelopen 15 jaar een paar keer gedaan hebben.
Ondanks dat we echt vlak langs de kust reden, bijna op het strand, kwamen we hier geen camping tegen waarvan je denkt, hé gezellig. Dus we zijn verder gereden richting New Orleans.
En wat klinkt het daar goed!!! De jazz klinkt al uit de radio op de camping. Het klinkt ons net iets beter in de oren dan de country muziek uit Texas.
In de binnenstad zie je op vele plekken de saxofoon, drum, trompet en andere muziekinstrumenten. Bespeeld door jonge mensen, ouderen , door mensen met alle huidskleuren, en van welgesteld tot erg armoedig. Maar het brengt wel een sfeertje van heb ik jou daar. Ook straatartiesten,(of mensen die denken dat ze ooit een straatartiest kunnen worden) kunstenaars (of mensen die denken…….) en de doorsnee bewoner (die niet doorsnee zijn) geven dit geheel een gemoedelijke sfeer. Het French quarter is het meest bezocht door de toeristen, dus ook door ons, Dan heb je de Bourbon street, een naar bier gemengd met andere aroma stinkende straat met vele kroegjes, NEON lichten, t’shirt shops en bijzonder uitgedoste mensen. Het heeft wel wat weg van de zeedijk/Warmoestraat maar dan wat meer vervuild.
Waar je vandaan de vele zijstraten kunt nemen die iets minder stinken, waardoor de leuke kroegjes en restaurantjes ook wat aantrekkelijker worden. De vele balkonnetjes met hun stalen hekjes en beplantingen laten dan zien dat je toch echt niet in Amsterdam bent maar in een gebied waar de Fransen ooit hun stempel drukten. Terwijl je nu met name de Creoolse sfeer ziet en proeft. Het eten in een restaurant heeft ons nog niet zo goed gesmaakt als hier.
Gisteren dachten we nog dat de sfeer met muziek etcetera op de maandag niet terug te vinden was. Maar het tegendeel ondervonden we toen we op een terras zaten met een jazz band in het midden en dat op een gewone maandagmiddag.
Nu kennen we New Orleans ook van de beelden uit 2006. En dat kun je dan ook weer beter in perspectief zetten. New Orleans is echt wel een grote stad met grote stads problemen zoals armoede en rijkdom. Wat toen tijdens die noodsituatie ook naar voren kwam. Je ziet nu nog vervallen/verwoestte en verlaten huizen maar daarentegen zie je ook weer plekken waar alles weer helemaal spik en span is. Maar deze stad is niet verzwolgen door Katrina en leeft!