Het wilde Westen

Goh, dat Monument Valley was toch wel erg mooi. Waar we vorige week eerst nog van de zonsondergang hadden genoten zijn we de volgende dag naar het visitorcentrum gereden vanwaar je de vallei voor een groot deel kan overzien. Strakblauwe lucht, een weidse vlakte met daartussen die rode rotsen uitskend als toren,s gevormd door wind en erosie. En dan zie je pas dat elke reisgids of wegenkaart op de voorkant bedrukt is met een foto van deze vallei. Wanneer je dan weer over een kaarsrechte wegverder rijdt moet je op een ogenblik weer achteruit kijken om nog een keer van het uitzicht te genieten. Daarna hadden we nog een mooie route door de bergen waarbij we op een ogenblik voor ons gevoel zo de woestijn weer uit reden Colorado in. Geen kale begen meer maar mooie herfstkleuren over de bergen, ook wel de Indian Summer genoemd. Herfst kan echt wel mooi zijn (met name als de temperatuur nog 22 graden is en de zon schijnt). Je zag weer meer boerderijen met landbouw, meertjes en wat verzorgdere huizen. Op de camping kregen we een vorstwaarschuwing. ‘s Avonds liepen we nog in badkleding over de camping (vanuit de hottub,) maar de volgende morgen bleek de waterslang toch deels bevroren. MMMM we gaan naar het zuiden. Na dit ritje door Colorado daalden we weer af naar New Mexico. En zo verdween die Indian Summer weer en kwam de cactussen in zicht. De huizen worden hier grotendeels gemaakt van leem, water en strooitjes, adobe, een manier die door de native Americans gebruikt werd om zomers de warmte buiten te houden en ‘s winters de warmte juist vast te houden. Santa Fe is een stad waar veel van deze huizen staan. Je merkt hier ook de Mexicaanse sfeer, New Mexico behoorde in het verleden tot Mexico.
En dan, na weken autorijden over schitterende routes , belandden we nu op een kale vlakte met overal groene struiken verspreid. Waar is de volgende benzinepomp? In het volgende dorp denk ik…. Ja die is 100km verderop. Oh…..
Gelukkig was er nog wel eentje eerder. Maar verder ook niks.
Wat kronkelend om de historic route 66, wat misschien wel historic is, maar dat is de rest ook. Ook Santa Rosa was historic, de huizen waren verwaarloosd of verlaten, de winkels waren stoffig en de camping tsja je moet wat. Bij de supermarket probeerden ik nog: do you have fresh baked bread?? No Me’em. Do you know were I can find it in this place? No me’em ha ha you won’t find it here….
En dan is dat het grootste stadje van de omgeving.
De volgende ochtend reden we vroeg weg om 300 km verderop in een oase te belandden, volgens de campingbeschrijving. Na een paar uur te rijden in een omgeving van niets. Oftewel een weids uitzicht over een dorre vlakte, door armoedig uitziende deels verlaten dorpjes, ranches waarvan je alleen het bord ziet waarachter een hobbelige weg wat loopt naar ….niets?
Jesper ging daar naar de kapper, zelfs de kapster vroeg, what brings you here? Yeah, we are travelling around for a while. Yes, allright, but then again what brings you here in this part of Texas? Tsja, soms moet je ergens oversteken.
Jesper en Djoeke hebben zich onderweg nog wel aardig vermaakt. Ongeveer iedere 10 km sta ik op om nieuw speelgoed aan te geven (duplo, kleurboek, knexx…) , wat eten of drinken klaar te maken of een dvd te verwisselen. Dus lichaamsbeweging genoeg.
Maar inmiddels zaten we dus in Texas. Aangezien die oase ook wat tegenviel zijn we de volgende dag weer verder gereden. En warempel plotseling zagen we groen aan de horizon, er kwamen zelfs weer wat glooiende bergen. De plaatsjes zagen er wat verzorgder uit, huizen die zo het décor kunnen vormen in een western.
In Fredericksburg zaten we op een aardig plekje met een leuk stadje (klinkt Duits, was het vroeger ook) Stukje fietsen, ijsje halen, rondje lopen langs leuke winkeltjes het lijkt wel vakantie. Ook de hoofdstad San Antonio is leuk. Daar heb je een lange riverwalk door de stad met vele restaurantjes, barretjes, winkeltjes en historische gebouwen wat direct een leuke sfeer geeft.
“Mam, was dat nu een echte cowboy?” Ach ja, een man met een cowboyhoed, een snor, biertje in de hand, spijkerblouse, vale spijkerbroek met wijde versleten pijpen, cowboylaarzen en een pakje Marlboro uit zijn achterzak stekend.
Zijn lasso en paard ontbraken nog, maar zo zie je sommigen hier toch rondlopen. De cowboy hoed is hier helemaal gewoongoed.
Ondertussen zitten we hier ook weer te zweten van de 30+ met een zwoele nacht. Het winterdekbed zit weer in de kast, Patrick leest ondertussen net voor van de telegraaf.nl: Nog nooit was het in Nederland zo koud op 11 oktober…. We blijven dus nog even.
Europese toeristen hebben we sinds monument valley niet meer gezien. Amerikaanse 55 plussers des te meer. Op zich over het algemeen erg vriendelijk, we worden weer regelmatig uitgezwaaid. Bijzondere mensen.
En toch wanneer er gezegd wordt: you have a wonderful family. Dan denk je, ja daar ben ik het mee eens, en is dat leuk om te horen.
Zouden we in Nederland misschien iets vaker tegen elkaar kunnen zeggen.