We're on the road!

Jawel, het is gelukt. Afgelopen woensdag konden we 'morgens eerst naar een kantoortje van de rederij om papieren voor de camper op te halen. Daarna moesten we nog bij de douane langs waar we Welcome in Canada te horen kregen en er kleurplaten uitgedeeld werden. Uiteindelijk konden we naar de haven. Patrick ging het terrein op samen met 8 zenuwachtige Duitsers (die overigens gemiddeld 20 jaar ouder waren....) Jesper, Djoeke en ik werden achtergelaten bij een alleraardigste havenwerknemer die direct tekenfilmpjes op zijn computer op ging zoeken. Op de bewakingsbeelden liet hij ons zien waar de camper al op ons stond te wachten.
We zijn nog ergens gas gaan tanken op een achteraf terreintje bij een bouwmarkt, maar ook het gasstel doet het, dus het gaat goedkomen.
Halifax was een leuke stad, maar nu was het toch tijd om de rest van het schiereiland , Nova Scotia, te gaan ontdekken.
We zijn richting het noorden gereden om daar de Cabot trail te volgen. Een schitterende kustweg over glooiende bergen langs het national park Cape Breton Highlands. Nooit geweten dat er zoveel verschillende kleuren groen bestaan. Langs meertjes, door bossen, uitzicht over stranden en kustlijnen, noem maar op.En inderdaad Bas deze kan in het rijtje van de Great ocean Road/de kustwegen in NZ of de weg langs de kaap Hoorn in zuid Afrika.
We hebben op een paar campings gestaan met een schitterend uitzicht over de Atlantische oceaan. De campings zijn verder vrij simpel. De mede bewoners hebben zelf dan ook campers of een soort trailers mee waardoor ze geen behoefte hebben aan douche/wc/afwas gelegenheid. Volgens Patrick zitten er minstens vaatwassers, wasmachines en grote badkamers in. We krijgen vast nog wel de gelegenheid om ergens binnen te kijken, maar onze camper is inmiddels gedegradeerd tot campertje.
Jesper vermaakt zich prima. Hij heeft een nieuwe fiets gekregen dus die crost rond waar hij maar kan. Djoeke vindt op iedere camping wel een schommel , ze zijn zo makkelijk....
Vannacht hebben we aan een baai gestaan waar de getijden zo erg verschillen dat je bij hoog water het water zo binnen ziet stromen , bijzonder om te zien (echt zo'n gevalletje van:je had er bij moeten zijn..)
Vandaag zijn we het schiereiland afgereden en zitten we in New Brunswick. We zijn op een RV park beland waar de pensionadas hun camper plaatsen aan het inrichten zijn voor aankomende zomer. Where the hell did you find this place, werd me gevraagd. Tsja , We rijden een stukje en denken ach hier stoppen we. Er is een speeltuin, we staan met onze neus 5 meter van het strand met uitzicht op een baaitje en de mensen zijn vriendelijk. Kennelijk rijden we nu door een stukje waar minder toeristen komen.
Jesper kan inmiddels al een paar zinnetjes Engels, en Djoeke dreunt dat op haar manier ook na. Spreken ze hier Frans!!! Ja dat gaan we ze niet leren. En dit Frans is al helemaal niet te verstaan. Eerlijk is eerijk we zijn nog nooit zulke vriendelijke Franstaligen tegengekomen (die ook nog aardig Engels spreken).
Dat we lang wegblijven hebben ze nog niet goed door. Maar het antwoord van Djoeke: naar Nijeveen? Als ik zeg , we gaan terug. Is veranderd in, de camper? En wanneer we zeggen, we gaan wat boodschappen doen, antwoordt ze ook niet meer; de Coop? (onze plaatselijke buurtsuper in Nijeveen).
Het weer is nog niet fantastisch, wat wisselend , lijkt wel Nederland. In het binnenland wordt de 30 graden wel al aangetikt, maar het is hier te mooi om direct door te zoeven richting Niagara Falls. Eerst kijken of we hier in de buurt nog walvissen kunnen spotten.....