Zalm, orka's, humpbacks het kan niet op!

Het mooie van op reis zijn is, dat je niet weet wat de dag ons gaat brengen. Terwijl wanneer we thuis zijn , we vaak niet eens meer weten wat de dag ons vorige week gebracht heeft.

Vanuit Whistler zijn we naar Vancouver gereden, de Coast to Sea highway. Vanuit de bergen kwamen we op een kustweg en keken we uit op de fjorden.
We zien de zee!!
Aan het begin van de middag zaten we op de camping met het idee de stad direct te verkennen, maar dan kom je gezellige mensen tegen en zit je tot middernacht te ouwehoeren. Zo stapten we de volgende middag (na de koffie en nog meer geklets) dan op de fiets om een klein stukje rainforest te gaan bekijken in het westen van de stad. Ook downtown zijn we later met de fiets gaan verkennen, het is een prima stad om doorheen te fietsen. Vanaf de camping reden we de Lions Gate bridge over en zaten we in het Stanley park waarna je zo bij het waterfront komt waar we ons nestelde voor een pizzaatje en waar je zo op de landingsbaan van de watervliegtuigen neerkijkt. Wat ons opviel is dat we in de grote havens steeds een gigantisch cruiseschip zien liggen, iedere keer uit Nederland. Kennelijk hebben we daar een groot marktaandeel in.
De dag liep weer anders dan verwacht, want we hadden van te voren niet gedacht dat we op een Chinatown festival terecht zouden komen, waarna we in het Stanley park ook nog op een Hare Krisna fancyfair zouden belandden. Waar Jesper en Djoeke geschminkt en al van het luchtkussen en het theater van de hare Krishna stonden te genieten.. Ze verstonden er uiteraard niets van maar er werd gedanst, er waren verklede mensen en muziek….
Ook het Stanley park is een soort regenwoud, bestaande uit oeroude bomen. Het is een schiereiland met een fietspad langs het water om het hele park heen (nominatie voor het leukste fietspad van deze trip) . Je rijdt langs verschillende zandstrandjes, komt onderweg zeeotters en zeeleeuwen tegen. Terwijl we in het midden van het park een grote uil op 5 meter afstand konden bewonderen.
Een dag later dan in de planning hebben we de ferry genomen naar Sunshine coast. Nu hebben we al wekenlang sunshine, maar dat was hier na 1 dag over. Dit is een weg langs de kust, tegenover Vancouver Island. Omdat je er alleen met de ferry kan komen krijg je er wel al een soort eilandgevoel. Wat is een eilandgevoel? Dat is het gevoel dat alles wat rustiger/relaxter kan, dan heb je het idee dat iedereen met vakantie is (dat is natuurlijk niet zo) Voor de mensen die dit niet herkennen adviseer ik eens naar de Waddeneilanden te gaan. Maar goed, we hebben hier op een strandje gezeten, wat gefietst, naast speeltuintjes gezeten en bootjes bekeken.
Na de derde ferry belandden we op Vancouvver Island. Ook hier vertelde een bewoner over hoe het hier is: it is all great, you know, it’s an Island, so everything is more relaxed. Maar het eiland is nog groter dan Nederland!
Op salmon point was een camping met uitzicht over een haventje, de kust een zwembad en een jaccuzi. Prima dus.. Jesper heeft hier zijn eerst mountainbike trail gefietst, met heuse boomstammen, rul zand en door het bos. “We zijn op avontuur”. Ook hebben we laten zien wat skeeleren is op een mooi rondje op de camping. Ze waren onderde indruk van Jesper zijn skeeleren, maar ook van het pootje over gaan van mij (Marike). Ach was mijn antwoord, we are from the Netherlands, we all can skate.
Tsja en toen, gaan we naar Telegraph cove of niet. Dat is een heel klein havenplaatsje 250 km ten noord/oosten van Campbell river, het laatste stadje aan de oostkust van Vancouver Island. Volgens velen houdt de beschaving op bij Campbell river terwijl anderen dit juist de mooiste plek vinden van het hele eiland. Maar dit zou de beste plek zijn om naar orka’s te gaan kijken omdat daar de waterweg loopt voor de zalmen die van de ocean terug naar de rivieren trekken. Eerst zeiden we nog, ach het is wel 250 km heen en weer, de walvistocht daar is wel een stuk prijziger en kloppen de verhalen ook echt die je op internet leest? Maar eigenlijk wisten we allebei al dat we er toch wel heen zouden gaan, once in a lifetime experience, dus die moet ook wel top zijn (stel je voor dat de walvis toer aan de westkust tegenvalt en je met een gevoel blijft zitten, zou het aan de andere kant toch niet mooier geweest zijn) Dus we gingen richting “wildernis”
De stadjes verdwenen, het verkeer werd minder Na 3 uur reden we het bos uit en stonden we bovenaan een baaitje waar je beneden een stuk of 15 gekleurde houten huizen zag liggen, met een haventje, een Whale’s bar/restaurant, een winkel en een camping. Alles is nog in oude staat dus het dorp heeft echt iets authentieks. Hier zouden we geen spijt van hebben. De camper parkeerde we boven een ander baaitje zodat het uitzicht bestond uit water met daarachter het vaste land van British Columbia. Je ziet dan een gebergte die steeds vager wordt, met soms nog een klein stukje sneeuw. Het bijzondere is dat in dit stuk deel van Canada helemaal niemand woont, daar zijn geen huizen (misschien nog van vissers of jagers) geen wegen, kortom wildernis. Eigenlijk net zoals achter ons, over het eiland , waar ook niets meer is.
We bezochten het leuke walvissenmuseum waar je ziet en beleeft hoe groots deze dieren kunnen zijn. Daarna liepen we over de steigers van de haven en hadden de eerste ontmoeting met de orka’s. Weliswaar op afstand, maar wel duidelijk herkenbaar. Terug op de camping kwamen we erachter dat deze geweldige dieren ook langs ons uitzicht vanaf de camping zouden kunnen zwemmen. Dus jawel, de eerste keer gingen ze met zijn zessen vrij snel voorbij. Echter daarna later lieten we het toetje toch even laten staan toen we weer een groep voorbij zagen zwemmen. Dit is toch wel helemaal geweldig en dan zou die boot tour nog komen.
Je kunt dan ook amper omschrijven hoe mooi deze boot tour was de volgende middag. Orka’s (killer whales) van ver af, rondom de boot, grote kleine, rustig zwemmend, soms wat speelser. Ook de humpbacks (die stond wel heel hoog op ons lijstje!) waren er genoeg. Die zie je al van verre blazen, dan komt de rugvin en het lichaam omhoog en hoop je dat hij met een diepe duik zijn achtervin laat zien. Dat is zo’n majusteus gezicht. Ook Jesper en Djoeke konden dit allemaal goed aanschouwen . Het meest enthousiast waren ze nog toen en een groep dolfijnen met de boot mee gingen zwemmen en bij de romp uit het water doken. De zeeleeuwen, zeehonden, zee arends zijn dan ook nog een leuk extraatje.
Eenmaal terug lag ere een grote schoongemaakte zalm klaar, from the neighbours, verser kan niet. Daar stonden we ‘s avonds nog even mee te praten waarbij we uitgenodigd werden om de volgende dag te gaan vissen. Tsja dan blijven we gewoon een extra dagje op dit wel hele mooie stukje Canada.
Jesper was sowieso al enthousiast geraakt nadat hij een vishengel gekregen had van de andere gezellige (Nederlandse)buren die bijna naar huis gaan.
Vanmiddag zijn we dan in een mooi vissersbootje gestapt. Bij de haven was er nog een jonge black bear vast komen te zitten in de boom, dus die hoorden we nog roepen om zijn moeder (gelukkig stopte dit gehuil voordat we weg waren). Nu niet op zoek naar de orka, want dan weet je dat daar geen vis meer zit, maar de paar humpback whales die we van ver zagen waren toch wel leuk. Na 5 minuten was het meteen raak. Patrick, Jesper en Djoeke konden de eerste vis naar binnen halen (ruim 3 kg nadat hij helemaal schoongemaakt was) Jesper en Djoeke waren heel begrijpelijk wel behoorlijk onder de indruk van de grootte van de vis en hoe deze binnengehaald werd. Vissers zullen we niet snel worden, maar wetende dat zalm wel heel lekker is, is deze wel op ons bord beland (en ons kleine vriezertje nog helemaal vol!). Djoeke die normal gesproken erg graag vis eet, vroeg of dit de vis was die Jesper gevangen had. Vanavond at ze geen vis…
Tijdens het avondeten hebben we de laatste orka’s nog voorbij zien zwemmen , en van het uitzich genoten. De bergen met flarden mist en een vlak water. Morgen gaan we weer verder Kortom dit was ook weer een mooie ervaring en we zullen dit plekje niet snel vergeten. Als je van de wildlife wilt genieten, van de rust, de uitzichten, de gastvrije mensen dan is ook dit weer een plek om aan te raden, Telegraph Cove.