California has it all!!

De bomen in Oregon en aan de kust van Noord Californie veranderen van groen in de herfstkleuren geel en rood. ‘s Avonds wordt het steeds eerder donker en kouder. Maar we weten nog steeds niet wat voor weer we moeten verwachten voor de aankomende weken. We hebben de afgelopen twee weken van alles gehad. In Seattle leek de herfst begonnen, daarna brak de zon weer door en konden de zomerkleren weer aan. 100 km naar het binnenland was het ook weer erg warm, echter toen we op hoogte gingen kamperen kregen we toch wel weer een benadering van het vriespunt voor onze kiezen (best koud in je tentje!). Ook reden we vanmorgen over een weg die een paar dagen afgesloten was in verband met sneeuwval, terwijl we nu in de woestijn de schaduw hebben opgezocht in verband met de warmte. Dus wat het gaat worden de aankomende weken, we zullen het zien, zodra de winter hier lijkt door te breken duiken we richting het zuiden

Waar we de koudste nacht meemaakten was bij het Crater Lake national park. Het was een mooie weg naar het Crater Lake met onderweg een wandeling naar een waterval, een kleine beer die de weg overstak, je kent dat wel....
Plotseling kwamen we bij weidse glooiende gele vlakten met vergezichten. Een lange rechte weg bracht ons aan de rand van het Crater lake. Een blauw/turquoise meer , wat ontstaan is uit een vulkaan uitbarsting lang geleden. In het meer zie je nog een vulkaan met krater liggen. De grote steile rotspartijen aan de randen maken het uitzicht adembenemend. Via een smalle kronkelende weg kun je om de hele krater rijden zodat je het meer vanuit verschillende punten kan bekijken, en ieder uitzicht is mooi. Vlakbij zochten we een mooie kampeerplek in het national park uit, best koud want je zit daar op 2000 meter hoogte. De volgende morgen zaten we dan ook al om half negen in de auto met zijn allen, een record. En zo gingen we weer terug naar de kust, hopende dat de zeemist opgelost is. Bij de kust hebben we twee dagen naar grote bomen zitten kijken. Van te voren geloof je niet dat deze zo indrukwekkend kunnen zijn, maar het is bijzonder om de oeroude redwoods/sequoia’s in het echt te zien. Bomen met een doorsnede van wel vier/vijf meter. Die bomen kunnen 2200-3300 jaar oud worden. De dikke en grof gevormde bast beschermt ze onder andere tegen bosbranden en dieren. Nadat we de bomen van alle hoeken hadden bekeken redden we weer iets van de kust af en reden en werd het gelijk 10 graden warmer. Op een western uitziende camping , warm, droge grond, ranch met paarden, houten winkeltjes verbaasden we ons over de afwisseling die deze route van noord naar zuid brengt. Ondanks dat we veel langs de kust reden de afgelopen twee weken was geen dag hetzelfde, rotsachtge kusten, duinen, dichte bossen, de redwoods, zandstranden, we hebben van alles gehad.
Voor de oma’s en opa kwam het einde in zicht. Dat betekende nog even shoppen en een bezoek aan San Francisco. Iets ten noorden hadden we een camping uitgezocht zodat je met de ferry naar San Francisco kon gaan. En dan is het natuurlijk mooi als net de finale gezeild wordt van de America Cup. De baai was bezaaid met boten, toeschouwers, wedstrijdzeilers, catamarans, jury, coastguard en dan de ferry die een tijdje stil moest liggen omdat er gestart moest worden. Al wandelend langs de pier kon je de catamarans voorbij zien zeilen, en reken maar die gaan best hard. Ook de verschillende boten van een aardig format die aangemeerd lagen waren mooi om te zien. Grappig om het 90 meter lange jacht te zien liggen wat in onze achtertuin gebouwd is (Vollenhove)
Een bezoek aan de Fisherman’s warf en pier 39 hoort er ook bij. De zeeleeuwen liggen daar onbekommerd op de houten steigers te genieten van de warmte van de zon. Met daarachter het eiland Alcatrez en de velen bootjes geeft dat wederom een mooi uitzicht.
Vor de volgende dag hadden we het helemaal bedacht, een camping vlakbij het vliegveld, de familie in een hotelletje, dan een bezoek aan de stad en het zou goedkomen. Bleek de camping naast het Football stadion te liggen van de 49’ers. En laat er nou een thuiswedstrijd zijn. Daar belandden we dus met de auto en camper tussen het drukke verkeer, maar erger (of leuker) nog tussen de supporters die daar in grote getalen aanwezig zijn. Op grote velden/parkeerplaatsen staan te barbecuen, te kamperen, muziek te maken en een feestje aan het bouwen zijn. Vergelijk het met het WK schaatsen in Heerenveen, en dat maal 50. Op de camping stond iemand ons lachend te woord, You can have a place for at least 250 dollar without tax, just foor the motorhome. Voor diegen die de wisselkoers niet kennen en de Engelse taal niet begrijpen, dit was te duur en te druk. Uiteindelijk zijn we twee uur later aan de kust beland iets ten zuiden van San Francisco,Pacifica. Van daaruit zijn we alsnog met de metro alsnog de stad in gegaan om daar met een hop on /hop of bus de stad te bekijken. Dat is niet helemaal onze manier, maar we hebben nu wel in een paar uur tijd een indruk kunnen krijgen van San Francisco. En het is een mooie stad met relatief veel groen, mooie bomen langs aardig brede straten met veel Victoriaanse huizen en gebouwen.. De beruchte steile straten zijn ook grappig om te zien. De sfeer was goed, Kortom een leuke stad om te bezoeken
‘s Avonds kwam het afscheid met de familie. Jesper en Djoeke pakten dat prima op, doeg, knuffel , ja opa en oma’s gaan weer naar huis.
Maar met mijn verjaardag zijn we weer thuis hoor oma! (Djoeke die in juni jarig is).
Hans, annemiek en Ria hebben genoten van de reis door de mooie dingen die we onderweg gezien hebben. Maar uiteraard ook door de knuffelmomenten met Jesper en Djoeke. Ook Jesper en Djoeke waar duidelijk blij om ze te zien en dit hebben ze ook laten merken. Maar daarna was het ook weer goed. Jesper: wel jammer dat ze er niet meer zijn, en dan wegrennen naar de speeltuin om verder te spelen.
We hebben ook afscheid genomen van de oostkust. Uitkijkend over de ocean hebben we nog van een rustig ontbijtje genoten waarna we de boel weer inpakten en we aan de weg naar het oosten zijn begonnen. Zodra je San Francisco en de voorsteden verlaat kom je weer in een heel ander gebied uit. Stedelijk gebied gaat over in kleine ronde heuvels begroeid met droog geel gras wat later weer plaatsmaakt voor grote gebieden met fruitteelt. Hier komt het fruit dus vandaan wat bij ons het hele jaar door in de supermarket ligt. De omgeving werd al droger en uiteindelijk hebben we via een steile mooie weg het plaatsje Groveland bereikt. Een klein dorpje met een country/cowboy stijl aan huizen en een mooie camping. Aangezien hier de laastet weken veel bosbranden zijn geweest is er weer sprake van een fireban, terecht. Onderweg zagen we de plakaten hangen met teksten als Firefighters are hero’s, thank you firemen. Ook op de camping zien we een nooduitgang en staan er verschillende brandweerkranen.
Nadat we verder reden richting Yosemite, zagen we echt goed wat hier gebeurd is. Er heeft een brand gewoed over 4000 vierkante mijl, we zagen grote gebieden uitstrekkend over de bergen waarbij de bomen geheel of gedeeltelijk verbrand waren. De weg waar we over reden is sinds 2 weken open. Hier en daar zie je nog wat smeulen, zijn er nog wat wegen afgesloten en kom je de brandweer nog tegen. De huizen zijn grotendeels bespaard gebleven. Ook in het Yosemite national park heeft de brand gewoed, de schoonheid is echter niet aangetast. Over een zig zag weg gingen we al hoger en kregen we uitzichten over de grantieten bergen. Dan rijd je een vallei binnen , vol met toeristen, mooie fietspaden, mooie uitzichten, strakblauwe lucht en watertjes. Hier zou een van de meest indrukwekkende watervallen moeten zijn, echter de kraan was kennelijk dichtgedraaid, er kwam geen druppel naar beneden. Vanmorgen zijn we weer verder gereden over de Tioga pas, de hoogste pas van noord Amerika. Tsja , geweldig, weer niet uit te leggen hoe mooi (en best koud) het hier was (zie de foto’s).
Jesper: Is dit nu een uitbarstberg?? (vulkaan)
En dan denk je het mooiste gehad te hebben, dan rijd je nog langs een paar mooie meren een vallei/woestijn binnen met gigantische weidse lege vlakten (wat kan daar mooi aan zijn?? Nou ja je had er bij moeten zijn) in verschillende kleuren groen en gele wilde bloemen. Om de zoveel km , varieren van 20 tot 60 km) zie je weer een groene omgeving, dat is dan een stadje. Daartussen is vrij weinig bewoond. Wij staan nu ook op zo’n punika oase, groen gras bij de speeltuin, een zwembadje, groene bomen, omgeven door woestijn en de hoogste berg van Noord Amerika (ex Alaska) mt Witney. Waar we in de hottub kennis maken met nieuwe opa’s en oma’s uit California, Jesper en Djoeke hebben toch een soort aantrekkingskracht op vakantievierende granny’s (there are adorable!!)
We zitten vlakbij Death valley (40 graad, mmm ) we hebben nog een paar mooie national parks voor de boeg….